Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2020

«Βρες μια Ιστορία»


Τι γίνεται όταν η Τίνκερμπελ, ο Πήτερ Παν και ένας θεόρατος γίγαντας
 συναντιούνται σ΄ένα παραμύθι ;
Ε! Δε θα σας το πω!
Θα πρέπει να διαβάσετε το παραμύθι που έγραψε η Γιαμούρ, 
μια μαθήτρια της Β¨τάξης του σχολείου μας και έκανε όλους εμάς τους μεγάλους να χαμογελάσουμε με την αφοπλιστική απλότητα της παιδικής φαντασίας.

Το παραμύθι αυτό αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της
 ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ Π.Ε. Β΄ΑΘΗΝΑΣ 
παίρνοντας μέρος στη δράση   «Βρες μια Ιστορία», όπου  και διακρίθηκε.

Ευχαριστούμε την υπεύθυνη πολιτιστικών θεμάτων  κ. Κατσούφη για την έμπνευση, την οργάνωση και την αρωγή της στην υλοποίηση της δράσης αυτής.
Η κόκκινη κλωστή ξετυλίγεται ξανά και το παραμύθι ξεκινά.......

Διαβάστε το ολόκληρο εδώ:

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2020

Η ΑΝΟΙΞΗ ΕΦΤΑΣΕ


«Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις»
Οδυσσέας Ελύτης

Με προτροπή του ποιητή μας, έμπνευση της κ Αγγελικής Βαρελλά και συνεργασία ανάμεσα σε δυο δασκάλες του σχολείου μας, την κ. Σολιδάκη και την κ. Κοπανά,
 η Άνοιξη θα έρθει και φέτος, φορτωμένη μ’ άνθη, στα σπίτια μας μέσα από παραμύθια, ζωγραφιές, τραγούδια και ποιήματα σ’ ένα διαφορετικό ανθολόγιο, αυτό της παιδικής δημιουργίας.

Οι ανθισμένες ροδακινιές της Ημαθίας,  οι κερασιές της Ιαπωνίας και της Ουάσινγκτον, αλλά κι αυτές του Λονδίνου και του Παρισιού,  μαζί με τις ανθισμένες αμυγδαλιές της Ακρόπολης και της Κρήτης, όλη η μεγάλη οικογένεια των  ροδοειδών,  ολάνθιστη σε όλα τα σημεία του πλανήτη μας, διαβεβαιώνει ότι η πανδημία θα εξαφανιστεί μέσα από την αειφορία της φύσης !!!

«Η μέρα που ο Θεός δημιούργησε την ελπίδα ήταν πιθανότατα η ίδια μέρα που δημιούργησε την Άνοιξη»
Bernard Williams, 1929-2003, Βρετανός φιλόσοφος


Και τώρα η  κ. Αγγελική Βαρελλά 
μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί στην ΠΑΡΑΜΥΘΟΧΩΡΑ
Ας την ακολουθήσουμε....



ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Τρίτη 5 Μαΐου 2020

ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΚΕΡΑΣΙΑ



« Ήταν η κερασιά, εκείνο το δέντρο στα σύνορα του χωραφιού. Ήταν κι ένα αστέρι που τρεμόσβηνε στ’ ουρανού το ματοτσίνορο.
 Μια νύχτα, η κερασιά άπλωσε τα κλαδιά της στον ουρανό κι αναστέναξε βαθιά. 
Το αστέρι την κοίταξε στα μάτια και της χαμογέλασε. Κι όλες οι νεράιδες και τα ξωτικά πιαστήκανε από τη φούστα της νύχτας και χορεύανε. Κι όλοι οι βοριάδες κι οι νοτιάδες πήρανε φυσαρμόνικες και τραγουδούσανε.
 Όλοι οι βοριάδες κι οι νοτιάδες, κι οι ζέφυροι και οι γαρμπήδες […] Και κράτησε το γλέντι 
ως το ξημέρωμα, ώσπου φάνηκε ο Αυγερινός στη ρουγόπορτα του ουρανού.

Αύριο πάλι, έγνεψε με τα κλαδιά της η κερασιά.
Αύριο πάλι, έγραψε μ' ολόχρυσα γράμματα
τ’ αστέρι στον ουρανό […] »

Αλκυόνη Παπαδάκη, Το Χρώμα του Φεγγαριού (απόσπασμα ελαφρά διασκευασμένο)

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020