Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΤΕΤΡΑΔΙΟ

άρθρο

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΤΕΤΡΑΔΙΟ



Πολλές φορές οι γονείς με ρωτούν ποια είναι η αξία του μαθητικού τετραδίου στην <<εποχή της πληροφορίας>>.
Και πραγματικά είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατόν αυτό το τόσο <<ταπεινό>>
εργαλείο να αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα τόσο πολύτιμο βοήθημα για το δάσκαλο.
Πράγματι, σήμερα που μας <<βομβαρδίζει>> η ηλεκτρονική γνώση και η τεχνολογία μας ανοίγει διάπλατα το παράθυρο της ενημέρωσης πώς γίνεται η δάσκαλοι να επιμένουν στην καθημερινή χρήση αυτού του <<ευτελούς>> αντικειμένου!
Κι όμως για να το δούμε από κοντά και να αξιολογήσουμε τη θαυμαστή του απλότητα!
Το τετραδιάκι λοιπόν είναι:
  • Φθηνό
  • Εύχρηστο
  • Πανέμορφο
  • Ανακυκλώσιμο
  • Ελαφρύ
  • Σε άπειρα σχέδια, χρώματα, μεγέθη, διαστάσεις και τύπους.
Αν τώρα το αξιολογήσουμε και από την παιδαγωγική πλευρά και πάλι άριστα θα του βάλουμε μια και έχει τόσα προτερήματα!

  • Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανάπτυξης πολλών δεξιοτήτων του παιδιού.
  • Κινητοποιεί τη φαντασία και την καλλιτεχνική δημιουργία.
  • Είναι η <<υπογραφή>> του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του μαθητή.
  • Αφήνει το μαθητή να αυτενεργεί, να οριοθετεί, να υπογραμμίζει, να ταξινομεί και να βάζει την <<προσωπική του πινελιά>> σε κάθε εργασία του, κάτι που δεν μπορεί να κάνει καμία φωτοτυπία.
  • Η καθημερινή χρήση τετραδίου προάγει την καλλιγραφία, την ορθογραφική και συντακτική κατάρτιση του μαθητή.

Εμείς οι δάσκαλοι λοιπόν ας ξεφυλλίσουμε τα σκονισμένα μας σχολικά τετράδια
και ας τους δώσουμε τη θέση που δικαιωματικά τους ανήκει τόσο στην καρδιά μας όσο και στην καθημερινή μας πρακτική στην τάξη.

Άλλωστε αυτός δεν είναι και ο λόγος που φυλάξαμε και τα δικά μας τετράδια και τα τετράδια των παιδιών μας;

Το ίδιο έκανα κι εγώ και φύλαξα τετράδια δικά μου αλλά και της μητέρας μου!
Ίσως από μικρή καταλάβαινα πόσο αναντικατάστατα και πόσο πολύτιμα ήταν.

Τα έβγαλα μέσα από μια ξεχασμένη κούτα στο υπόγειο κάνοντας μαζί με την κόρη μου μια εργασία για το δικό της σχολείο.
Βρήκα ακόμα, αν είναι δυνατόν, και το πινακάκι μου του Νηπιαγωγείου!
Πέρασα ένα ολόκληρο πρωινό ξεφυλλίζοντας και πόσα μου ήρθαν στο μυαλό!
Και πόσο εκτίμησα εκείνους τους δασκάλους των περασμένων ετών που μέσα στη φαρέτρα των εφοδίων τους είχαν μόνο το μαυροπίνακα, την κιμωλία και το τετράδιο.

Μου φάνηκε πώς ήταν τόσο <<φωτισμένοι>> μια και με τόσα λίγα μας έμαθαν τόσα πολλά!

Τους ευχαριστώ σήμερα για όσα έκανα τότε και μοιράζομαι μαζί σας τους <<θησαυρούς>> που ανακάλυψα…..

Στους δασκάλους μου
Σολιδάκη Νίκη δασκάλα