Ένας μαθητής με δυσλεξία
Γράψε, ω! γράψε ανεγκέφαλο στυλό
Τα γράμματά μου θέλω να ορίσω!…
Το ξέρω δεν είναι και κάτι θαυμαστό
Μπορώ πιο καλά, αν προσπαθήσω!…
Ωχ! κι αυτή η δασκάλα ξανά με κοιτά …
Σ’ εμένα κοιτά, κάτι λέει…
Γράψε, ω! γράψε ανεγκέφαλο, πια!
Βοήθα! η ζωή μου δεν σου φταίει!…
Ω! άλλο μη μπλέκεις καλό μου το ρο…
Μη μπλέκεις το ρο με το σίγμα!
Σαν τρία το έψιλον γράφεις, θαρρώ…
Δε νοιώθεις; μου βάζεις το ‘στίγμα’!…
Δεν έχεις διόλου ενσυναίσθηση πια!…
Σταμάτα! Κοιτάζει η δασκάλα…
Τα άλλα της τάξης τελειώσαν παιδιά!
Συντόμευε, βιάσου, τρεχάλα!…
Δε θέλω, καλό μου, να γράφεις λευκό!
Για άσπρο μιλάει η ιστορία…
Την έχω διαβάσει πενήντα, θαρρώ,
φορές! Γελάς; Δεν είναι ώρα γι αστεία!
Ω! σε ικετεύω καλό μου στυλό
Τον πόνο μου νοιώσε για λίγο
Σε πέντε γραμμούλες μονάχα γραπτό
Και λάθη σωρό, πώς τα κρύβω;
Λοιπόν! κάτι πρέπει να γίνει θαρρώ…
Προτείνω μια λύση: ειρήνη!
Αρκεί να δηλώνεις καλό μου στυλό
Τα λάθη… δική σου ευθύνη!
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Ο δείκτης πολιτισμού μιας κοινωνίας, προσδιορίζεται και πραγματώνεται μέσα από τον τρόπο που η κοινωνία αυτή αντιμετωπίζει τις ασθενείς και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες της, όπως τα άτομα με αναπηρία. Τώρα πλέον έχει γίνει ευρύτατα αποδεκτό από όλους (διεθνείς οργανισμούς, κυβερνήσεις, κοινωνικούς φορείς κ.α.) ότι τα άτομα αυτά έχουν ίσα δικαιώματα και ίδιες υποχρεώσεις (όταν μπορούν να τις εκπληρώσουν) με όλους τους άλλους και ο βαθμός που διασφαλίζεται αυτή η θεμελιώδης αρχή δείχνει και το πολιτιστικό επίπεδο που βρίσκεται κάθε χώρα. Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) είναι αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Κάθε σύγχρονη και πολιτισμένη κοινωνία οφείλει να οραματίζεται και να προσδοκά την παροχή ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στην υγεία και στην πρόνοια, την παροχή της αναγκαίας για κάθε είδος αναπηρίας υποστήριξη, για μια ισότιμη και πλήρη συμμετοχή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Τι γίνεται όμως στη σκληρή πραγματικότητα; Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα άτομο(ανήλικο ή ενήλικο) με αναπηρία; Τι συναντάει στην καθημερινότητά του; Παρέχεται οποιαδήποτε μορφή βοήθειας στην οικογένειά του; Υπάρχει σωστή ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου; Τι γίνεται με την εκπαίδευση, την επαγγελματική αποκατάσταση, την περίθαλψη, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του; Tι κάνουμε εμείς που δεν έχουμε κάποια μορφή αναπηρίας;
Δυστυχώς, στη σημερινή, δυσμενή εποχή, στο όνομα της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει όλη την ανθρωπότητα, πολύ πιθανό, να βρουν έδαφος μη προνομιακές πολιτικές, συνέπεια των οποίων θα είναι η υποβάθμιση κάθε έννοια παροχής κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, που θα εξασφάλιζαν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στους ανθρώπους με αναπηρία. Η αναπηρία δεν είναι ασθένεια. Είναι κάτι πολύ περισσότερο που αφορά και επηρεάζει όλες τις ανθρώπινες κοινωνικές, οικονομικές πολιτικές δραστηριότητες. Είναι μια ιδεολογική, οικονομική και πολιτική πρόκληση στη σύγχρονη «ανθρωπιστική» κοινωνία για ισότιμη ένταξη και συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στην οικογένεια, στην κοινότητα, στο εργασιακό και φυσικό περιβάλλον.
Η παγκόσμια Ημέρα των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τα παιδιά να γνωρίσουν λίγο καλύτερα τα άτομα αυτά και τον τρόπο ζωής τους. Υπάρχουν αρκετές δραστηριότητες, οι οποίες με παιγνιώδη και βιωματικό τρόπο, μπορούν να εισαγάγουν τα παιδιά στον κόσμο της αναπηρίας. Τα πιο γνωστά παιχνίδια που μπορούμε να παίξουμε σαν αφόρμηση για το θέμα αυτό είναι:
να δέσουμε τα μάτια των παιδιών και να τα προτρέψουμε να κινηθούν στο χώρο, χωρίς βοήθεια ή και με βοήθεια άλλου παιδιού και μετά να μας περιγράψουν το πως ένιωσαν. Αν ήταν εύκολο ή δύσκολο και τι συναισθήματα τους προκάλεσε η έλλειψη όρασης και επαφής με το χώρο.
μπορούμε να τους ζητήσουμε να προσπαθήσουν να συνεννοηθούν σε ζευγάρια χωρίς όμως να μιλάνε. Τους προτρέπουμε να σκεφτούν τρόπους άλλους εκτός από την ομιλία για να ζητήσουν συγκεκριμένα πράγματα.
Αφού συζητήσουμε με τα παιδιά μετά από αυτά τα παιχνίδια, αρχίζουμε:
να δείχνουμε εικόνες με άτομα που δεν βλέπουν, που δεν ακούν, με άτομα σε αναπηρικό καροτσάκι. Συζητάμε με τα παιδιά για τις απόψεις τους όσον αφορά τις φωτογραφίες και τα άτομα που απεικονίζουν.
Δείχνουμε επίσης:
εικόνες από το σύστημα Μπράιγ και εξηγούμε στα παιδιά πως χρησιμοποιείται και που χρησιμεύει.
Ακόμη:
τους δείχνουμε τη νοηματική γλώσσα και δοκιμάζουμε να κάνουμε μερικά γράμματα ή και το όνομα του κάθε παιδιού, αν δούμε ότι στα παιδιά αρέσει η δραστηριότητα.
Χρήσιμες ιστοσελίδες:
http://www.disabled.gr/
Αυτισμός – Asperger http://www.autismhellas.gr
Διαδικτυακή πύλη για την Αφασία http://www.aphasia.gr
Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής -Υπερκινητικότητα http://www.focusonchild.gr/content/
Διαδικτυακή πύλη NOESI http://www.noesi.gr/
Δυσλεξία http://www.dys.gr
Εθνικό Ίδρυμα Προστασίας Κωφαλάλων http://www.mitnet.gr/
Έλληνες Ενήλικες Αυτιστικοί – Asperger και ΥΛΑ http://www.aspergerhellas.org/
Εταιρία Ειδικής Παιδαγωγικής Ελλάδος http://www.eepe.gr/
European Agency for development in Special Needs Education http://www.european-agency.org
Κέντρα ανάπτυξης παιδιού ikid http://www.ikid.gr
Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών ΚΕΑΤ http://www.keat.gr/
Κέντρο Πληροφόρησης για τη Ψυχική Υγεία του Παιδιού και του Εφήβου http://www.childmentalhealth.gr/
Παιδαγωγικό Ινστιτούτο http://www.pi-schools.gr/content/index.php?lesson_id=200&ep=14
Πανελλήνιος Σύλλογος Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων http://www.pasipka.gr/
Σύλλογος Ατόμων με ΔΕΠ-Υ http://www.okiriakos.org/cms/
Σύλλογος Special Education http://www.specialeducation.gr/
Φάρος Τυφλών Ελλάδος http://www.fte.org.gr/
Focus on Child http://www.focusonchild.gr/
