Όλοι όσοι έχουμε παιδιά αγωνιούμε και αναρωτιόμαστε συχνά, αν τα μεγαλώνουμε σωστά, αν τα προετοιμάζουμε για να ζήσουν καλά.
Ακούμε γνώμες φίλων, συγγενών, ειδικών, ψάχνουμε στο internet, δοκιμάζουμε διαφορετικές μεθόδους - πότε πετυχαίνουμε και πότε αποτυγχάνουμε, και συχνά, ξανακαταλήγουμε εκεί απ'όπου αρχίσαμε: από τον τρόπο διαπαιδαγώγησης των δικών μας γονιών. Μας καλύπτει, δε μας καλύπτει, τουλάχιστον αυτός είναι δοκιμασμένος!
Τι γίνεται όμως όταν βλέπουμε ότι κάποιες δυσκολίες, κάποια προβλήματα δεν λύνονται με τους "παραδοσιακούς" τρόπους; Καταλαβαίνουμε ότι οι συνθήκες της δικής μας, σύγχρονης ζωής απαιτούν νέα οπτική επειδή, μάλλον, και οι απαιτήσεις στα παιδιά μας θα είναι άλλες από αυτές για τις οποίες προετοιμαστήκαμε εμείς, μια γενιά πριν.
Ψάχνοντας και μελετώντας, λοιπόν, θα βρεθούμε μπροστά σε πολλές απόψεις και θεωρίες που ίσως μας μπερδέψουν. Πιστεύω πως τα βασικά, όμως, είναι απλά: τα παιδιά με καλή προσαρμογή έχουν γονείς που τα αγαπούν και τους το δείχνουν, που τα φροντίζουν, που ασκούν λογικό έλεγχο και που τα υποστηρίζουν. Πώς γίνεται αυτό;
Όταν οι γονείς :
*θέτουν δίκαια και σταθερά όρια,
*θέτουν λογικούς κανόνες, κατάλληλους για την ηλικία των παιδιών,
*δίνουν σαφείς οδηγίες και εντολές, ευγενικά αλλά σταθερά,
*ενθαρρύνουν και επαινούν την σωστή συνεργασία, και
*αντιδρούν με συνέπεια στην κακή συμπεριφορά.
Μελέτες αναφέρουν πως όταν οι γονείς θέτουν όρια τα οποία είναι σαφή, σταθερά και, σε ορισμένες περιπτώσεις, συμφωνημένα με τα παιδιά, αυτά μεγαλώνουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση από παιδιά στα οποία επιτρέπεται να συμπεριφέρονται όπως εκείνα θέλουν. Αυτό συμβαίνει γιατί, αντίθετα απ'ότι , ίσως, πιστεύουμε, το να πούμε 'όχι' στο παιδί το καθησυχάζει. Ένα παιδί που βλέπει πως οι φωνές του και οι κρίσεις του, του επιτρέπουν να ελέγχει τους γονείς του αποκτάει, μεν, μια αίσθηση δύναμης, αλλά από την άλλη, νιώθει μεγάλη ανασφάλεια λόγω της έλλειψης κύρους των γονέων του. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλά παιδιά παραφέρονται στο σπίτι και στο σχολείο: προκαλούν για να βρεθεί κάποιος να τα σταματήσει.
Φωτεινή Ξενάκη
